De tijd vliegt voorbij. Het is alsof de tijd twee paar onzichtbare vleugels heeft gekregen en zo iedereen voorbij vliegt en zelf ontzettend snel gaat. En dat haat ik echt ontzettend. Sommige mooie en bijzondere momenten zouden van mij eindeloos lang mogen duren. En sommige momenten hoefden van mij niet te gebeuren, dus die zou ik ook echt niet meer mee willen maken.
Soms is het fijn als de tijd voorbij en langs je vliegt. Soms is het fijn, met de nadruk op soms. Ik snap niet waarom het soms zo gaat. Kan iemand mij de reden alsjeblieft vertellen als die het weet.
Laat de tijd maar vliegen, zo snel als het maar wil. Ik ga toch wel van elk moment genieten. Het leven is van mij, en niets en niemand kan het van mij afpakken. En als je dat toch probeerd geef ik je een gigantische kieteldood en ga je daar spijt van krijgen!
Deze blog is een beetje rommelig geschreven. But a another moment it will be beter! (:
Het is vandaag dinsdag, gewoon een dinsdag zoals alle andere dinsdagen die geweest zijn, en die nog gaan komen. Maar het enige unieke is de datum het is vandaag 23 maart 2010. Volgende week is dat er niet meer en volgend jaar op dezelfde dag is het ook anders, snap je dat nog? Maaarrr, het is al bijna weer een week geleden dat ik hier een blog heb geschreven. En moet je na gaan, in die hele week is er niet zo heel veel boeiends gebeurd!
Ik zit nu op school en ik luister uit verveling de meeste vreselijkste muziek #klik en ik luister ook nog eens dit ( voor de gene die gelovig zijn is dit niet echt een geweldig nummer! luisteren op eigen risico.#klik Maar hier op onze school doen we nooit zo heel veel. Typisch VMBO ( bij ons dan he!), iedereen doet echt de meest rare dingen waarvan je denkt van WTF DOE JIJ NOU WEER? Er zitten ook wel normale mensen hoor bij ons op school die wel wat doen en niet van die rare dingen doen.
tot zover mijn frustratie logje, wat ook echt werkelijk waar nergens op slaat.
Morgen ga ik nog wel even iets leuks schrijven <3 hahaha.
Ja dat zou ik echt wel eens willen doen. Want hoe meer je er bij gaat nadenken en gaat doen, hoe meer je beseft hoe waardevol en bijzonder het leven is en kan zijn. Voor je het weet zijn je dierbaren er niet meer en kan je uberhaupt niet meer genieten van elkaar en van het leven. Het zou zo zonde zijn, echt heel zonde. Het liefst zou ik altijd iedereen om mij heen willen hebben van mijn familie. Want ik zonder hun was ik niet wie ik nu ben. Onvoorwaardelijke steun krijg ik van ze in al mijn keuzes. Je moet immers leven en niet geleefd worden toch? En daar kan jij zelf alleen maar voor zorgen. Probeer te genieten van het feit dat je hier bent en mag zijn. Misschien gaat het niet altijd goed, maar onthoud dat je altijd een stapje mag terug doen en er weer twee vooruit mag zetten. Jij bent wie je bent en je leeft je eigen leven zoals je dat zelf zou willen.
